Syaikh Ali bin Abubakar Sakran lahir di Tarim pada tahun 818 hijriyah, hafal alquran dan membacanya mujawwad dengan dua riwayat yaitu Abi Amru dan Nafi’, hafal kitab al-Hawi karangan al-Quzwani (baik kitab fiqih dan kitab nahwu), beliau juga seorang  guru besar ilmu syariat.

Kakeknya meninggal ketika ia berusia tiga tahun. Ketika ibunya mengandung, ayahnya syaikh Abubakar Sakran memberitahukan kepada isterinya bahwa anak yang dikandungnya mempunyai maqam yang agung.

Syaikh Abubakar Sakran berkata : Sesungguhnya ketika anakku sedang dalam kandungan telah terkumpul pada diri syaikh Ali dua jenis ilmu, akan tetapi hal tersebut masih tersembunyi dan akan terlihat sebelum rambutnya memutih’.

Dan ketika syaikh Ali lahir  berkata kakeknya al-Muqaddam Tsani Abdurrahman Assaqaf, ‘Sesungguhnya kelahiran anak Abubakar adalah kelahiran seorang sufi’. Pada malam ke tujuh kalahirannya berkata saudaranya syaikh Abdullah Alaydrus : ‘Namakan ia dengan Ali’.

Sesudah ayahnya wafat, beliau diasuh oleh pamannya syaikh Umar Muhdhar , yang menjaganya dari hal-hal yang merusak serta mendidiknya dengan kebaikan. Ketika pamannya wafat, beliau masuk khalwat. Dalam khalwatnya beliau mendengar suatu panggilan : ‘Ya ayyuhannafsu mutmainah irji’I ila robbika radhiyamatammardiyah’, kemudian beliau keluar dari khalwatnya dan membaca kitab ihya ulumuddin, maka dibacanya kitab tersebut sampai dua puluh lima kali tamat, setiap tamat dalam membaca kitab tersebut, saudaranya syaikh Abdullah Alaydrus mengundang para fuqaha dan masakin untuk mengadakan tasyakuran.

Guru-guru beliau di antaranya ayahnya Abubakar Sakran, pamannya syaikh Umar Muhdhar, syaikh Saad bin Ali, syaikh Shondid, Muhammad bin Ali shohib shohib Aidid. Belajar fiqih dan hadits kepada al-faqih Ahmad bin Muhammad Bafadhal. Beliau juga belajar ke Syihir, Gail Bawazir. Di Gail Bawazir beliau belajar kepada para fuqaha dari keluarga Ba’amar, al-Baharmiz, syaikh Abdullah bin Abdullah bin Abdurrahman Bawazir, dan tinggal di sana selama empat tahun. Setelah itu beliau pergi ke Aden belajar kepada Imam Mas’ud bin Saad Basyahil, kemudian mennaikan ibadah haji ke baitullah pada tahun 849 hijriyah dan tinggal di rubat Baziyad serta belajar kepada ulama di kota tersebut. Kemudian beliau berziarah ke makam Rasulullah saw dan membaca kita al-Bukhari kepada Imam Zainuddin Abi Bakar al-Atsmani di masjid nabawi.

Murid-murid syaikh Ali bin Abibakar Sakran di antaranya anak-anaknya yang bernama Umar, Muhammad, Abdurrahman, Alwi, Abdullah dan sayid Umar bin Abdurrahman shohibul Hamra, syaikh Abubakar  al-Adeni  Alaydrus, syaikh Muhammad bin Ahmad Bafadhal, syaikh Qasim bin Muhammad bin Abdullah bin syaikh Abdullah al-Iraqi, syaikh Muhammad bin Sahal Baqasyir, syaikh Muhammad bin Abdurrahman Bashuli.

Syaikh Ali seorang  auliya’ yang mempunyai kefasihan lidah, terkumpul padanya keutamaan dan kepemimpinan, beliau juga banyak mengkaji kitab Tuhfah dan mengamalkan isinya, banyak shalat malam dan sesudahnya beliau banyak menangis, seorang yang mempunyai sifat qanaah, tawadhu’. Di antara keistimewaannya jika shalat, beliau lupa akan kehidupan duniawi dan tidak pernah membicarakan dunia dalam majlisnya. Beliau pernah ditanya oleh gurunya syaikh Said bin Ali pada keadaan menghadapi sakaratul maut, ‘Apa yang engkau tinggalkan?’ Beliau menjawab hanya kamar ini.

Berkata saudaranya Abdullah Alaydrus, ‘Orang yang paling dekat hatinya kepada Allah adalah hati saudaraku Ali’. Berkata pula syaikh Abdullah Alaydrus, ‘Sesungguhnya apa yang ada pada diriku karena saudaraku Ali, jika terbenam sinar matahari saudaraku Ali, maka terbenam pula sinar matahariku’. Berkata syaikh Umar Muhdhar kepada anaknya Fathimah sebelum dinikahi dengan syaikh Ali, ‘Wahai Fathimah, nanti engkau akan menikah dengan seorang wali quthub’.

Syaikh Muhammad bin Hasan Jamalullail berkata : ‘Dalam shalat aku berdoa kepada Allah swt agar diperlihatkan kepada seseorang yang mempunyai rahasia-rahasia-Nya dalam zaman ini, maka aku melihat dalam mimpiku seorang lelaki mengambil tanganku dan membawanya kepada syaikh Ali’.

Syaikh Ali seorang yang berjalan di atas thariqah kefakiran yang hakiki, dalam thawafnya beliau berdoa : ‘Allahumma ij’alni nisfal faqir’ (Ya Allah jadikanlah aku dalam keadaan setengah fakir), tidak mempunyai perasaan benci kepada satu orang pun, membaca hizib di antara isya dan setelah hingga terbit matahari. Beliau juga hafal alquran dalam waktu empat puluh hari.

Kitab yang telah dibacanya : Riyadhus Salihin, Minhajul Abidin, al-Arbain, Risalah al-Qusyairiyah, al-Awarif al-Ma’arif, I’lamul Huda, Bidayatul Hidayah, al-Muqtasid al-Asna, al-Ma’rifah, Nasyrul Mahatim, Sarah Asmaul Husna dan lainnya.

Sebagian ulama berkata : ‘ Sesungguhnya memandang beliau menghilangkan kekotoran jiwa, kedudukan dan rahasia al-faqih al-muqaddam ada pada beliau’. Berkata  syaikh Muhammad bin Ali al-Khirrid ; ‘Memandang beliau adalah obat bagi yang melihat, dan perkataannya obat penawar yang mujarrab’.

Syaikh Ali bin Abibakar Sakran wafat pada hari Minggu tanggal dua belas bulan Muharram tahun 895 hijriyah dalam usia 77 tahun. Keturunan beliau di antaranya adalah keluarga al-Wahath, al-Musayyah, al-Umar Faqih, al-Bin Ahsan (Banahsan) , al-Masyhur, al-Zahir, al-Hadi dan al-Shahabuddin.

Imam Ahmad lahir di Tarim. Beliau dibesarkan dan dididik oleh ayahnya. Beliau juga seorang yang hafal alquran yang ia pelajari dari syaikh Muhammad bin Umar Ba’alawi. Melazimkan membaca lafadz sahadat ribuan kali setiap harinya. Selain ayahnya beliau dididik oleh pamannya syaikh Umar Muhdhar. Dari pamannya beliau belajar ilmu fiqih, tasawuf dan ilmu hakikat. Di samping pamannya, Imam Ahmad belajar kepada sayid Muhammad bin Hasan Jamalullail, syaikh Said Baubaid, keluarga Baqasyir dan keluarga Baharmi dan kepada saudaranya syaikh Abdullah Alaydrus.

Beliau mahir dalam ilmu hadits, fiqih dan usuluddin, rahasia nama-nama Allah, ilmu aufaq dan huruf. Murid-murid beliau di antaranya Abu bakar al-Adeni, sehingga beliau berkata : Sesungguhnya syaikh Shahabuddin al-Faqih Ahmad bin syaikh Abubakar Sakran adalah berita gembira yang sempurna dan penghulu manusia yang bersih dan suci, cinta kepada amal kebajikan. Murid yang lainnya adalah Husin bin Abdullah Alaydrus, al-Faqih Abdullah bin Abdurrahman Balahij, al-allamah Muhammad bin Abdurrahman Bilfaqih.

Imam Ahmad bin Abubakar Sakran wafat di Lisik tahun 869 hijriyah, dikuburkan di Zanbal Tarim.

Beliau ialah penyusun Ratib Alaydrus yang sering dibaca di beberapa majlis taklim, marga beliau bergelar Alaydrus yang artinya ketua orang-orang tasauf.

Beliau lahir di Tarim pada 10 Zulhijjah 811H. Ayah beliau bernama Habib Abu Bakar Sakran dan ibunya bernama Mariam dari seorang zuhud bernama Syeikh Ahmad bin Muhammad Barusyaid.

Habib Abdullah Alaydrus bin Abu Bakar Sakran seorang wali qutub (imamnya para wali) dan seorang ahli sufi. Sejak kecil beliau gemar sekali membaca karya-karya ulama termasyhur seperti kitab Ihya ulumudin karangan Imam Ghazali hingga beliau hampir hafal kerana seringnya membacanya.

Beliau selalu tawaduk, beliau selalu duduk di atas tanah dan senantiasa sujud di tanah sebagai rasa bahawa dirinya tidak ada apa-apanya di hadapan Allah SWT. Kerap kali beliau mengangkat sendiri barang-barang keperluannya dan tidak memperkenankan orang lain untuk membantu membawanya. Beliau selalu berjalan ketempat-tempat yang jauh untuk taklim kepada seorang ulama. Jika merasa haus beliau meminum air hujan.

Menurut cerita beliau selalu menjalankan puasa-puasa sunat selama dua tahun dan berbuka hanya dengan 2 biji kurma. Kecuali pada malam-malam tertentu di mana ibunya datang membawakan makanan kepada beliau. Lantas beliau memakannya sebagai penghormatan kepada ibunya. Beliau melakukan puasa tersebut untuk mengekang hawa nafsunya, karena dari sumber makanan, perut terlalu kenyang bisa menyebabkan orang malas untuk beribadah dan selalu menuruti hawa nafsunya.

Beliau berguru kepada ulama-ulama besar seperti:

@      Syeikh Muhammad bin Umar Ba’alawi

@      Syeikh Sa’ad bin Ubaidillah bin Abi Ubei

@      Syeikh Abdullah Bagasyin

@      Syeikh Abdullah Bin Muhammad Bin amar

@      Syeikh Umar Muhdor (mertua nya seorang ulama ahli sufi)

Beliau menikah dengan anak gurunya Habib Umar Muhdor yang bernama Syarifah Aisyah karena Habib Umar Muhdor mendapat isyarat dari para pendahulunya untuk menikahkan anaknya dengan Habib Abdullah Alaydrus. dan Beliau dianugerahkan lapan anak empat putera dan empat puteri.

Beberapa ulama memuji Habib Abdulloh Alaydrus di dalam karangannya diantaranya Al-Yafie dalam kitab Uqbal Barahim al-Musyarokah, muridnya Habib Umar bin Abdurrahman Ba’alawi dalam kitabnya Al-Hamrah mereka menceritakan tentang manaqib, kewaliaan dan karamah-karamah beliau yang terjadi sebelum dan sesudah beliau dilahirkan.

Sebahagian para auliya bermimpi bertemu dengan Rosulullah s.a.w. dan memuji Habib Abdullah Alaydrus dengan sanadnya, ”Ini anakku…ini ahli warisku…..ini darah dagingku…..ini rahsiaku…..ini ahli waris sunnahku….orang-orang besar akan mempelajari ilmu tarekat darinya”.

Diantara yang mengambil dan belajar tarekat dari beliau ialah Habib Ali bin Abu Bakar Sakran, Habib Umar Ba’alawi dan lain-lain.

Habib Abdullah Alaydrus menghembuskan nafas yang terakhirnya pada 12 Ramadhan 865H dalam usia 54 tahun dan dimaqamkan di Tarim, Hadramaut, Yaman. Karya beliau selain Ratib Alaydrus ialah kitab Alkibritul Ahmar dan syarahnya dalam bentuk syair.